Na 21 jaar werkzaam in een verpleeghuis kan ik zeggen, dat ik de nodige ervaring op heb gedaan. De meeste tijd ‘achter de gesloten deuren’.
Achter de gesloten deuren betekend dat je in de meeste gevallen niet voor jezelf kan beslissen en niet voor jezelf kan zorgen. Je wordt als het ware weggehaald uit de maatschappij want je zou er, letterlijk en figuurlijk, in verdwalen. Het is de bedoeling dat je achter de gesloten deuren wordt beschermd. Bijna niemand, op een kleine uitzondering na, gaat naar huis. Het is het laatste adres. Hard gezegd, maar zo is het. Er wordt zo goed mogelijk voor je gezorgd en gekeken naar de interesses. Voor de buitenwereld is deze afdeling bijna onzichtbaar. Ik wil graag anoniem wat schrijven over het afgelopen jaar, wat in het teken stond van corona. Er zijn wat momenten geweest dat ik bijna had besloten om het bijltje erbij neer te gooien. Het is er niet van gekomen en ik hoop dat ik daar geen spijt van krijg. Mijn beweegredenen om te blijven is mijn liefde voor het vak en het welzijn van de mensen.
Vorig jaar in het begin van de coronatijd had iedereen de schrik goed te pakken. Er overleden 4 mensen die positief getest waren op corona en er was een uitbraak op de afdeling. Er waren ook mensen die negatief waren getest maar ze bleven op de afdeling omdat ze nog wel eens besmet konden zijn. Diensten werden aangepast, rode linten gespannen, bezoek geweigerd en de desinfectans was niet aan te slepen. De angst had een diepe indruk gemaakt. Na weken mocht de afdeling weer open en er genazen mensen, het bleef gelukkig bij 4 overledenen. De overige raakten niet besmet en de genazen dus.
In het begin van de coronatijd hadden wij niet de beschikking over desinfectie. Deze werd gehamsterd en alleen de cohortafdelingen hadden dit. De mensen mochten geen bezoek ontvangen, op een gegeven ogenblik werd dit versoepeld door bezoek achter glas en dit bracht emotionele taferelen met zich mee.
Een aantal situaties hebben een diepe indruk op mij gemaakt. Dit zijn een paar situaties die mij het meest zijn bijgebleven.
Te laat bij het sterfbed
Een vrouw die positief getest is op corona ligt op sterven, haar echtgenoot mag er maar 2 uur bij zijn. Ze waren meer dan 50 jaar getrouwd. Er mag pas op het laatste moment worden gebeld. Verkeerde inschatting. Collega belt, familie komt te laat. Ze komen geheel onherkenbaar in beschermende kleding de afdeling op maar mevrouw is al overleden.
Langer dan 30 dagen alleen op zijn kamer
Er is iemand met verdenking op corona, alle demente bewoners moeten op de kamer blijven. Een stokoude man zit meer dan 30 dagen op zijn kamer. Als er bezoek komt houden ze afstand, als er personeel komt is dat geheel in beschermende kleding. De man is uiteindelijk snotterig en wordt getest. Positief. Het lijkt een lottotrekking. De man komt te overlijden. Van eenzaamheid of corona?
Wat ik mij vaak afvraag: wat zullen de demente bewoners denken, als ze het personeel zien met maskers, spatbrillen, beschermjassen. In wat voor wereld zijn we belandt?
Er worden massaal bewoners op de kamer gehouden, willen ze dit niet dan zit er niks anders op dan de mensen te verhuizen naar andere huizen of een halve deur voor de kamer te plaatsen, zodat ze er niet uit kunnen. Er wordt ook voor het testen onrustmedicatie voorgeschreven. Ik ken een vrouw die na de test meer dan 20 uur geslapen heeft omdat ze onrustmedicatie kreeg voor de test. Ik vraag mij ook af of de bewoners de juiste zorg krijgen en dan bedoel ik genoeg eten en drinken. Dat is meer een aanname dan conclusie, want er was onderbezetting op een team. En een team met verdachte besmette bewoners krijgt niet meer personeel. Ze krijgen wel veel extra taken toegewezen zoals alle controles bij iedereen volgens protocol en massaal aan- en uittrekken van beschermende kleding. Ook hebben mensen niet de keus om te worden getest, dit gebeurd gewoon.
De griep lijkt ineens verdwenen te zijn, er wordt een erge druk gezet op het vaccineren. We zijn naar mijn inzicht geheel de weg kwijtgeraakt door angst en ik vraag mij af of hier een eind aan gemaakt kan worden.
Julia, verzorgende
