Ik zou graag wat met jullie willen delen. Ik kwam vandaag werken en zag bij binnenkomst al dat het weer raak was. Nou is dat dan zo en deal ik daarmee. Echter vind ik het steeds moeilijker. Niet om de corona, daar ben ik niet bang voor en heb ik zelf weinig last van. Waar ik wel last van heb is wat het met anderen doet en dan in dit geval met onze bewoners. Marcel, die ALWEER opgesloten op zijn appartement zit. Terwijl het hem de vorige keer zoveel gekost heeft. Dat ik de vorige keer dacht dat hij eraan onderdoor zou gaan en dat hij het opgegeven had, zo geen levensenergie meer had, maar er toch weer enigszins bovenop gekrabbeld is. Ik hou mijn hart vast wat het hem deze keer zal kosten. Misschien valt het mee, maar misschien ook niet.
Sam en Rosanne, hoe moeten zij zich voelen? Ik zou me echt serieus zwaar genaaid voelen. Je hebt een positieve test gehad, wat zou moeten betekenen dat ze antistoffen hebben… Helaas, als dat langer als 8 weken geleden is, dan moet je gewoon in quarantaine…en die booster? Die mag je pas na 12 weken… Hoe valt dit uit te leggen? Ik snap zelf de logica er al heel lang niet meer van, laat staan dat zij het kunnen begrijpen. Ze worden nu dus gewoon gestraft omdat ze 10 weken geleden een positieve test gehad hebben!!! De anderen mogen wel van alles doen, maar zij niet. Hoe oneerlijk is dat??
Oké, dat kan ik dan allemaal wel even parkeren, mijn happy face opzetten en professioneel begrip tonen en doen wat er van me verwacht wordt.
Vervolgens moppert Sam dat zijn was nog in de machine zit. Vraag ik waar ik mee kan helpen, vertelt hij dat hij niet alleen zijn was mag doen. Oh, hoezo niet? vraag ik hem. ‘Dat hebben ze gezegd’. Vervolgens ben ik hem aan het helpen met de was ophangen en nodig hem uit om morgenochtend even te gaan wandelen, zodat hij zijn ei kwijt kan en even buiten is, uit de omgeving. Zegt hij dat hij niet mag gaan wandelen. Oh, hoezo niet? ‘Ja, dat hebben ze gezegd’. Hierop geantwoord dat ik persoonlijk begeleider ben en met hem afspreek dat hij iedere dag mag wandelen met begeleiding zolang hij thuis zit. Net als de vorige keer. Hij dit nodig heeft en belangrijk is.
Later in de woonkamer, vraagt Jelle of hij om 20 uur iets mag kijken op televisie. Dat mag, waarop ik aan de aanwezige bewoners vraag hoe de plekken op de bank verdeeld zijn. Krijg ik terug dat ze niet op de bank mogen zitten!! Oh, hoezo niet? ‘Ja, dat hebben ze gezegd’, we moeten op onze eigen plek blijven zitten. Nou, als er niemand anders op die plek hoeft te zitten en John wil tv kijken, dan kan hij daar gewoon zitten. We hebben afgesproken afstand te houden en dat hebben we dan nog steeds…
En dat was bij mij de druppel. Kunnen we alsjeblieft flexibel zijn en kijken naar wat iemand NODIG heeft? En niet zo strak en star en allerlei regeltjes bedenken. Ze zitten WEER op elkaars lip, hoe meer regeltjes, hoe meer ze op elkaar gaan letten en hoe ongezelliger het wordt. Wees flexibel binnen de kaders die er zijn, in dit geval quarantaine voor een aantal, afstand voor allemaal en pas je aan, aan de bewoner en kijk wat hij of zij nodig heeft op dat moment.
En het kan goed zijn hoor, dat het niet letterlijk op die manier aan ze gezegd is, maar dit is wel hoe het dus binnengekomen is en wat er is blijven hangen.
Ik heb er intussen echt last van dat ik mee moet doen aan het ongelukkig maken van onze bewoners, want zo voelt het. Ik doe mijn best om het allemaal draaglijk te maken voor ze, het telkens maar weer proberen te verzachten, het beste ervan te maken, het uit te leggen (terwijl ik er zelf niets van begrijp) en te doen alsof het allemaal maar normaal is. Maar het is niet normaal, er klopt niets van, en hoe meer ik me erin verdiep, hoe minder ervan klopt en hoe lastiger het is.
Op het moment dat er geen positief geteste bewoner is, dan is het prima te doen, dan kan ik er prima mee leven om te doen alsof, maar nu valt het me zwaar en maakt het me heel erg verdrietig… Wij gaan aan het einde van onze dienst weer naar huis, trekken de deur dicht en stappen ons eigen leven weer binnen. Voor hun is dit hun leven…
‘Erin’ persoonlijk ondersteuner gehandicaptenzorg
