Ik heb de vakken Risicocommunicatie en Sociale Marketing gevolgd aan de universiteit. Hoe communiceer je risico’s en hoe vertaal je die? Hoe zorg je ervoor dat mensen gaan doen wat jij wilt (persuasieve communicatie)? Doordat ik deze vakken heb gevolgd, naast Gezondheidsrecht en Medische ethiek, ben ik mij vanaf eind 2020 heel erg bewust van de campagnes die ons moeten beïnvloeden.
Het eerste Pfizer-onderzoek werd met veel bombarie gepresenteerd in de pers (science by press). Het Pfizervaccin zou ‘vele doden voorkomen’. Ik ben nieuwsgierig ingesteld en hou ervan om zelf uit te zoeken hoe het precies zit. Daarom ben ik het Pfizerpaper gaan lezen en beoordelen, zoals ik geleerd had tijdens mijn opleiding om te kunnen bepalen of het om ‘slechte wetenschap’ of ‘goede wetenschap’ gaat. Ik stuitte op een aantal dingen die wijzen op ‘slechte wetenschap’. Het meest opvallende vond ik missende informatie. Het was onduidelijk waarom na de tweede vaccinatie een flink aantal personen was uitgesloten van de analyse vanwege ‘andere protocol afwijkingen’. Wat die protocolafwijkingen waren stond niet beschreven. Wat als dit mensen waren met een nare bijwerking? Ik wilde hier graag nog wat meer over vinden en stuitte ik op een artikel aan de hand van Peter Doshi, associate editor BMJ. Hij schreef in dat artikel dat deze data pas zou worden vrijgegeven nadat de studie was afgelopen: 2023. Ik kwam ook een artikel tegen waarin Peter Doshi’s beweringen werden weerlegd, maar omdat ik het papier zelf had gelezen wist ik dat wat Doshi schreef zeker waarheid bevatte. Ik kwam er helaas ook achter dat er online een soort wetenschappers-oorlog woedde. De ene wetenschapper was mordicus tegen, de andere voor. Ik verbaasde mij erover en ik vond het moeilijk, al die tegenstrijdige meningen en informatie. En als ik dat al moeilijk vind, wat moet iemand die niet in thuis is in de medische wereld met al die (tegenstrijdige) meningen? Kan hij/zij een weloverwogen beslissing maken?
De overheid pakte ondertussen uit met groteske campagnes. Allerhande influencers moeten ons overtuigen. Dat is zorgmarketing, prima, maar toen ik in een paginagrote advertentie las ‘Met vaccineren bescherm je jezelf én anderen’, ging er bij mij een knopje om. Dat was helemaal niet bewezen?! Ik schrok ervan. Voor het eerst kreeg ik het gevoel dat échte wetenschap er niet meer toe deed. Het afgelopen halfjaar is het karakter van de campagne steeds dwingender geworden. Inmiddels is het ‘een prikje voor vrijheid’. Er wordt zeer nonchalant omgesprongen met ethiek en gezondheidsrecht. We hebben geen flauw idee wat de vaccinaties op lange termijn doen. ‘Dat wordt goed geregistreerd’ wordt er dan gezegd. Maar Pfizer bood de placebogroep een vaccinatie aan omdat het anders ‘onethisch’ zou zijn. Dat betekent dat dé controlegroep niet meer bestaat.
Ik heb besloten dat ik bij de ‘controlegroep’ ga horen. Mijn lichamelijk integriteit is niet te koop en bij twijfel: niet doen. Vooral niet bij een ziekte waarvan de WHO schrijft: ‘De meeste mensen die met het COVID-19-virus zijn geïnfecteerd, zullen een milde tot matige luchtwegaandoening krijgen en herstellen zonder speciale behandeling. Ouderen en mensen met onderliggende medische problemen zoals hart- en vaatziekten, diabetes, chronische luchtwegaandoeningen en kanker hebben een grotere kans op het ontwikkelen van een ernstige ziekte.’
Ondertussen wordt er gezegd dat je door vaccinatie nog steeds ziek kunt worden, maar wél minder ziek. En dan denk ik telkens aan die gevaccineerde personen uit de studie die werden uitgesloten van analyse. Waarom werden zij uitgesloten? Hadden ze een hersenbloeding, hartaanval, te lage bloedplaatjes (en werd besloten dat dit niet het gevolg kón zijn van vaccinatie)?
‘Loes’
