Ik werk binnen een klinische rehabilitatie afdeling met 26 cliënten waar mensen met een psychische stoornis 2 jaar kunnen verblijven. Een buitenlocatie van het ziekenhuis.
Een paar dagen voor de kerst van 2020 kregen we een mail van onze manager dat we, gezien de toename ic-patiënten en de dreiging mensen naar het buitenland over te moeten plaatsen en het behoud van zorg capaciteit, de cliënten moesten ontraden nog naar huis toe te gaan. Op de dag van kerstavond ‘mochten’ mijn collega’s van de ochtenddienst melden dat dit een dwingende maatregeling werd. Ze mochten niet naar vrienden, familie en naasten. Zouden ze dat wel doen dan kon dat ontslag als gevolg hebben tenzij hun behandelaren anders zouden beslissen. Kerstavond had ik dienst en het was een hel. Emotionele boze cliënten. Cliënten die in de weerstand gingen, maar erger nog, cliënten die zich terugtrokken in hun eigen wereld en er niks over durfde te melden.
We hebben als team ons uiterste best gedaan om versoepelingen te krijgen, maar deze situatie is derhalve tot in april van kracht gebleven. Daar waar we voorheen sociale contacten en buiten je kamer stappen stimuleren in kader van psychische gezondheid moesten we ze nu opdragen binnen te blijven en zich te onthouden van contact met hun naasten. Dit terwijl er wel cliënten naar de winkel of dagbesteding mochten gaan. Hulp ontvangen bij verhuizen, een geboorte van een klein kind en het overleiden van een naasten was daarmee niet meer mogelijk. Tussentijds werd van kracht dat het in overleg met behandelaren wel kon, maar dan moesten ze zich laten testen en in quarantaine. Toch zagen cliënten hiervan af aangezien ze niet vol emoties daarna opgesloten wilde zitten op hun kamer.
Alles wordt afgedaan vanuit ‘het zekere voor het onzekere’ en ‘er zou maar eens een uitbraak op de afdeling zijn en cliënten en medewerkers besmetten terwijl we bijna geen capaciteiten meer hebben’. Angst regeert bij de mensen, is het niet voor het virus, dan is het voor de maatregelingen ,het verliezen van baan, aanzien of weg gezet worden als ‘complot wappie’ en dat drukt door op de mensen die al zo kwetsbaar zijn terwijl je juist hen daarvoor wilt behoeden.
‘Ricardo’ ggz medewerker
