Met name in de eerste golf was er crisismanagement. Men had geen idee waar ze mee bezig waren. Er ging veel fout. Ik trok aan de bel en ik werd op non-actief gezet. Uiteindelijk ontslag. Tijdens de tweede golf heb ik ook als manager gewerkt. Toen was er duidelijk al meer bekend. Desalniettemin zat iedereen in een Corona tunnel en alles moest volgens beleid uitgevoerd worden. Cliënten die hun familie niet mochten zien, niet meer wilden eten en drinken, depressief werden en geen enkele menselijke toenadering of prikkels kregen van buitenaf. Ze werden opgesloten, ook als ze getest waren ,wachtend op de uitslag. Op hun kamer, alleen. Ook mensen zonder klachten moesten getest worden, terwijl duidelijk is dat je ook een oud virus bij je kunt dragen.
Medewerkers die het benauwd kregen, hoofdpijn etc van de mondkapjes ook hoog zomer. Cliënten die gevaccineerd worden omdat ze geloven dat het beter is, ook enkele onder dwang omdat familie dat wilde.
De berichtgeving is erg eenzijdig, vaccinatie is een wondermiddel lijkt het maar ik als verpleegkundige heb mijn twijfels. Wat zijn de gevolgen op langere termijn? Ik heb nooit dwang gevoeld, maar wel kritiek gekregen omdat we het voor elkaar doen. Het is mijn lijf, ik beslis daarover. Ik heb zelf in het ziekenhuis gelegen 2 weken aan begin van de eerste golf en ik heb altijd geleerd dat het lichaam een ingenieus afweersysteem heeft en je dus antistoffen aanmaakt. Dus ik heb besloten daarop te vertrouwen. Het leven is niet maakbaar, en niet eindeloos te rekken. Het gaat om kwaliteit van leven, niet in leven blijven ondanks alles. De maatregelen hebben verregaande gevolgen voor het welzijn en geluk van mensen. Medewerkers die overwerkt zijn geraakt, suïcide hebben getracht te plegen, depressief zijn, scheidingen, huiselijk geweld. Ook reguliere zorg welke is uitgesteld heeft negatieve gevolgen.
Ik ben geen manager meer en ga iets anders doen in de zorg, want de zorg zit in mijn DNA.
Ik heb al veel gezien en meegemaakt. Ook alle bezuinigingen, ziekenhuizen die moesten sluiten, afschalen van IC capaciteit, personeel krimpingen, allen beslissingen van dit kabinet en van regeringsleiders ervoor. En nu lopen we tegen de consequenties aan van die keuzes.
Virussen zullen er altijd zijn, ziektes zijn er altijd.
Waar het om gaat is hoe er mee om wordt gegaan, vanuit de gezondheidszorg en de regering maar ook persoonlijk. Het is voor elk individu anders en een recht om je leven zo in te richten hoe je dat zelf wil. Het is de plicht van de regering onze stem te respecteren, ons belastinggeld zo te besteden dat het nut heeft. En de maatregelen zijn niet bewezen nuttig gebleken. De cijfers overtuigen mij niet, die gaan zoals altijd in elk griepseizoen in een golfbeweging.
Ik was zo blij verrast met deze site, dat wil je niet weten. Het is een bevestiging dat ik niet alleen ben en dat geeft enorm veel steun. Daarvoor hartelijk dank vanuit mijn tenen en heel veel succes en ik hoop dat dit land ons gaat horen en begrijpen. Want dat ontbreekt aan alle kanten. De zorg staat onder regie van hooggeplaatste personen en dat kan niet de weg zijn. Het gaat om alle uitvoerende beroepen, zij staan dichtbij het vuur en zien wat er gebeurd. Veel gaat goed omdat we passie hebben voor ons vak en we doorgaan, maar er zijn grenzen. We hebben een eed afgelegd om iedereen te helpen en die wordt nu aangetast.
Caroline, verpleegkundige
