Nadat er in 2021 begonnen is met het zetten van de prikken zijn er in elke verzorging/verpleeghuis waar ik kom uitbraken en overlijdens geweest gerelateerd aan corona. De hele zomer van 2021 zijn er meer overlijdens geweest dan wat er redelijk normaal is.
Na elke nieuwe prik die gegeven wordt zijn er uitbraken en overlijdens.
Ik ben werkzaam als gespecialiseerd wondverpleegkundige en ik zie in toenemende mate ontstekingen van de huid en het onderliggende weefsel, erysipelas en cellulitis. Een ander vreemd verschijnsel is dat ik meer patiënten zie die grote blaren op de benen krijgen, vaak over de omvang van het hele onderbeen. De bovenste huidlaag raakt los van de huidlaag eronder, zonder duidelijke oorzaak. Wonden genezen niet meer of gaan na het toedienen van een nieuwe prik achteruit.
Het aantal amputaties van tenen en onderbenen neemt ook toe. Dit is voor een deel te wijten aan de ziekenhuizen die de poli’s sluiten ivm een “nieuwe opleving” van het virus. Patiënten worden te laat gezien en dan is er nog maar een optie, amputeren.
Veel mensen bij wie ik kom leven in een constante staat van doodsangst. Dit wordt, vooral intramuraal in stand gehouden door het protocol van testen zodra er iemand is die hoest of verkouden is.
Bewoners geven ook met regelmaat aan dat het leven voor hun op deze manier niet meer hoeft.
En volgens mij deden we het toch om de ouderen te beschermen?
Deze groep heeft er, zoals ik het zie, alleen last van en een sterk verminderde kwaliteit van leven in hun laatste jaren.
Al met al een zeer verdrietige situatie.
Daphne, wondverpleegkundige
