Ik ben mijn carrière als verpleegkundige begonnen in de psychiatrie. Jaren heb ik met veel zorg en liefde voor mijn cliënten gezorgd. Ook als ze een griep hadden was er geen reden om afstand te houden of je te laten testen. Een neusverkoudheid was geen reden om thuis te blijven.
Tijdens mijn onbetaald verlof ben ik overgestapt naar de thuiszorg. Daar vond ik het heel fijn om hulp te bieden aan mensen in hun eigen veilig omgeving. Toen mijn onbetaald verlof bijna afliep keerde ik terug naar de psychiatrie. Ik kreeg het benauwd toen ik collega’s weer terug zag. Mensen met wie ik jaren lang samen gewerkt heb. Nu zag ik ze daar lopen met mondkapjes op. Een gesprek voeren over covid was niet mogelijk. Na lang nadenken heb ik besloten mijn oude bekende terrein te verlaten om te werken in de wijk. Ook in de wijk liep ik tegen het onvermogen van collega’s aan.
Maart 2020 vertelde ik tegen een van mijn collega’s dat ik geen vertrouwen heb in de manier waarop wij dagelijks geïnformeerd worden over besmettingen en sterfgevallen. Heb nog nooit eerder meegemaakt dat RIVM dagelijks vermeld hoeveel mensen aan longkanker zijn overleden. Ik sprak mijn vermoeden uit en werd gezien als een achterdochtig type. Mondkapje werd ingezet, maar ik ging bij al mijn klanten zonder mondkapje. Alleen bij klanten die covid hadden, moest ik ze beschermd verzorgen.
Ik ben niet ziek geworden of geweest. Elke ochtend ging ik rond 05:30 uur hardlopen en s’ avonds rond 22:30 uur opnieuw. Ik heb mij wel voorgenomen dat als ik ziek zou worden ik me niet zou laten testen.
Tijdens mijn route probeer ik vaak klanten te informeren over de nalatigheid van de overheid en heel voorzichtig vertelde ik over de plannen van de kleine maar machtige elite. Ik heb gemerkt dat veel mensen zo geïndoctrineerd zijn door de media waar ze elke dag naar kijken dat ze niet in staat zijn om zelf na te denken wat er werkelijk aan de hand is.
Ik kwam afgelopen week bij een klant en had gelezen dat zijn moeder onverwacht was overleden. Ik was stom verbaasd want ik had het vaak met hem over zijn moeder gehad. Hij was erg trots dat zijn moeder fysiek sterk en goed bij haar verstand was. Ik merkte dat hij erg stil was. Tijdens de zorg condoleerde ik hem met het verlies van zijn moeder. Hij vertelde me dat zijn moeder twee dagen na de boosterprik overleden was. Tranen sprongen in zijn ogen. Zijn moeder is direct na de boosterprik onwel geworden. Familie werd er bij gehaald. Hij heeft de angst in de ogen van zijn moeder gezien en hield de hele avond haar hand vast. Dezelfde avond is zijn moeder in de coma geraakt en is twee dagen later overleden. Wat opvallend was, was dat de doodsoorzaak een hartinfarct zou zijn geweest. In het nieuwe normaal wordt het tegenwoordig ook wel ‘het hartinfact veroorzaakt door Pandemic Stress Dysorder’ genoemd in plaats van overleden ten gevolgen van de toegediende boosterprik.
Lynn, verpleegkundige
