Het beleid van onze thuiszorgorganisatie is dat positieve coronapatiënten aan het eind van een route worden geplaatst en dat we volledig beschermd naar binnen moeten. We hadden een cliënt in zorg, waarbij zowel de cliënt als de partner positief getest waren. Meneer had net een onderbeen amputatie ondergaan en kreeg er een ontsteking bij. De wond lekte erg, maar we mochten maar twee keer per dag komen.  De echtgenote van meneer had Alzheimer en had totaal geen idee hoe ze hem moest helpen. Ik heb geprobeerd om de zorgmomenten op te hogen naar vier keer per dag, omdat de situatie steeds slechter werd. Meneer kreeg hoge koorts, kon de transfers niet meer zelfstandig maken en lag de hele dag op bed. Eten ging steeds moeizamer en de wond lekte gigantisch, waardoor het bed continu nat was. Mijn werkgever bleef aangeven dat de mantelzorgers maar moesten komen en dat wij de zorgmomenten niet mochten uitbreiden. De mantelzorg voelde zich erg onder druk gezet. Overigens zat dochter ook in quarantaine, omdat ze in contact was geweest met haar ouders. Uiteindelijk was er geen mogelijkheid dat het echtpaar extra hulp kreeg thuis en moest meneer verplicht worden opgenomen. Mevrouw mocht niet meer naar de echtgenoot toe, omdat ze ook positief getest was. Meneer is na enkele dagen overleden en mevrouw heeft geen afscheid kunnen en mogen nemen.