Gisterenavond heb ik een mooi gesprek gehad op de afdeling interne geneeskunde. Daar moest ik een patiënt prikken en dan begin je gewoon een gesprekje. Uiteindelijk ging het over vaccinatie. Meneer grapte dat hij blij was niet gevaccineerd te zijn. Dat zijn T-cellen het tenminste nog goed doen.
Ik zei: ‘Ik ook!’ waarop hij verbaasd vroeg: ‘Ben jij ook ongevaccineerd voor Covid??’ Ik antwoordde bevestigend. Hij vroeg: ‘Mag je hier dan nog wel werken??’, ‘Ja, dat mag (nog wel)’ zei ik. ‘Zijn er meerdere medewerkers niet gevaccineerd?’, ‘Ja bij ons op de afdeling een stuk of acht sowieso niet.’ Dat vond hij erg bijzonder. Daarna vertelde ik dat we zo’n steun onder elkaar ervaren terwijl het verwijt van de grote groep collega’s enorm was. Dat vond hij heel fijn om te horen. ‘We moeten elkaar blijven steunen mensen’, zei hij, ‘en ik moet zeggen dat ik het ongelooflijk dapper vind en bewondering voor jullie heb, juist omdat je in de zorg werkt! Ik ben trots op jullie!!!’
Fijn toch, even zo’n oppepper!
Gelukkig zijn er meer collega’s die er hetzelfde instaan als ik. We hebben een aparte appgroep waarin we dingen delen. Soms ellende maar ook positieve dingen. Dat houdt ons echt overeind. Ook gaan we regelmatig met elkaar lunchen of dineren of gewoon gezellig afspreken.
In de heftige lockdown deden we dat bij een van ons thuis. Ook had iemand van onze groep buttons besteld met “Hart voor elkaar” of “Hoop om door te geven”. Door deze buttons te dragen weet je dat je samen sterk staat. We hebben elkaar altijd echte knuffels gegeven juist toen we 1,5m afstand moesten houden. Dit lichamelijk contact is broodnodig.
Tevens hadden we zo nu en dan contact met gelijkgestemden van andere afdelingen. En zo zie je dat je met relatief zeer weinig toch een enorm groot verschil kunt maken. En hierdoor houden we het nog steeds vol. Samen staan we sterk. Wij doen dit samen!!
Rianne, Laboratorium Analist
