Lieve mensen,
Bedankt dat ik hier mag staan. Dat ik door Vrouwen voor Vrijheid ben gevraagd om te spreken namens mijn mooie werkgroep van Zorgmedewerkers Verenigd. Dit is voor ons een grote eer!
Ik ben Sanne en werk als verpleegkundige in een algemeen ziekenhuis. Ik spreek hier op eigen titel.
Het thema van deze manifestatie Op eigen kracht staat denk ik werkelijk voor een ieder die hier vandaag aanwezig is, want je bent Op Eigen Kracht hier gekomen. En daar bedoel ik niet je vervoermiddel mee. Ieder van ons heeft de afgelopen 2 jaar op eigen kracht een reis afgelegd naar waar je nu staat, ook ik.
Ik zal jullie meenemen in mijn zoektocht van de afgelopen 2 jaar. Ik ben bijna letterlijk wakker geschud door een van mijn liefste vriendinnen waardoor ik mij ben gaan verdiepen in informatie die er beschikbaar was. Ik merkte dat het enorm tegen mijn gevoel in ging om alle maatregelen te moeten volgen op het werk en in de maatschappij. Afstand houden van mijn geliefden, later mondkapjes dragen op het werk, pcr testen afnemen bij patiënten voordat ze een operatie zouden ondergaan. Ik vond het afschuwelijk!
Ik ben mij hier tegen gaan verzetten. Met name door informatie te delen en te praten met familieleden, vrienden en collega’s. Dat was erg zwaar, want ik merkte hoe erg mijn kijk hierop anders was geworden. De relatie met mijn familie is bekoeld. Ik ben vrienden die ik al jaren kende kwijt geraakt en ik kreeg het flink aan de stok met mijn leidinggevende. Toch ben ik altijd in gesprek gebleven met mensen en heb ik gelukkig de ogen van een aantal collega’s helpen openen. Ondanks dat vriendschappen bekoeld zijn geraakt heeft deze tijd voor mij ook gezorgd voor nieuwe ontmoetingen met hele mooie inspirerende mensen en zijn er nieuwe vriendschappen ontstaan. Mensen waarmee ik meteen een verbinding voelde en soms woorden niet eens nodig waren omdat we elkaar begrepen en dezelfde zorgen deelden.
Via mijn vriendin en collega kreeg ik te horen dat er een groep was opgericht voor personeel uit de zorg die, net als ik, vragen stelden over wat er allemaal aan de hand was. Hieruit is Zorgmedewerkers Verenigd ontstaan en zo zijn we begonnen om een ander geluid te laten horen. Ons doel was en is om de andere kant van de maatregelen in de zorg te laten zien waar in onze ogen heel weinig aandacht voor was. We wilden laten zien dat door de maatregelen die bescherming moesten bieden, vele mensen ook juist schade ondervonden.
‘We doen het allemaal voor de zorg’ was wat er telkens gezegd werd, maar in de zorg was er geen ruimte voor vragen over het beleid. Ik ben in contact gekomen met een groep mensen die een plan hadden bedacht om openlijk te laten zien dat er ook zorgmedewerkers zijn die vraagtekens zetten bij de maatregelen. Samen met de veteranen en oud militairen zijn we in wit uniform tussen de demonstranten op het Museumplein gaan staan om een schild te vormen die de demonstranten mogelijk kon beschermen tegen het geweld van de ME. De witte ketting heeft plaatsgevonden op 20 maart 2021 en een aantal van mijn werkgroep en ik waren daarbij aanwezig. Doordat we de ME in de ogen hebben gekeken hebben we onszelf als zorgmedewerkers in het wit, voor de wereld zichtbaar gemaakt. Toen de ME toch van hogerhand moest ingrijpen hebben wij ze de rug toegekeerd en zijn het Museumplein afgelopen. De mensen die achter ons stonden volgden en zo ontstond Op Eigen Kracht de eerste echte mars van demonstranten in Nederland. Dat was een moment om nooit te vergeten en heeft ons laten ervaren hoe het is ergens samen voor te staan.
Op 16 maart is de website van de Zorgmedewerkers Verenigd gelanceerd en we hebben sindsdien al vele verhalen mogen delen. Velen hiervan laten zien hoe hard alle maatregelen onze patiënten, cliënten en bewoners treffen. Hierin lezen we terug dat zorg medewerkers Op Eigen Kracht de mensen toch proberen te helpen door deze zware tijd heen te komen en een tegengeluid te geven bij collega’s en leiding. Ook merken we dat vele zorgmedewerkers zich erg eenzaam voelen op hun werk en zich niet uit durven spreken naar collega’s. Bang om niet begrepen te worden en gedoe te krijgen met hun leidinggevende. Zelfs bang om hun baan te verliezen als zij zich uitspreken.
Op 4 september hebben we de Verbindingskaart geïntroduceerd op onze website en social media. Hier kunnen zorgmedewerkers in contact komen met collega’s uit hun eigen regio waardoor ze ook directe collega’s kunnen vinden. We hebben al vele mooie contacten zien ontstaan. Sommige van deze groepen hebben elkaar al live ontmoet om steun te vinden bij elkaar. Hier doen we het voor en het geeft ons de energie om door te gaan. Ik ben dan ook dankbaar dat ik onderdeel ben van Zorgmedewerkers verenigd en het werk wat we samen doen.
Ik ben trots op iedereen die hier vandaag staat, want dat betekent dat je de kracht hebt gevonden om op te staan voor vrije keuze en autonomie. Want in de maatschappij waarin we nu leven mag je niet dood gaan en niet leven zoals jij dat wilt. Daar is niets menselijks meer aan.. Samen kunnen we een mooie menselijke wereld creëren waarin iedereen er toe doet.
Tegen alle collega’s uit de zorg wil ik zeggen: hou vol! Je bent al tot hier gekomen, dus laat je niet opjagen. Vertrouw in je eigen kracht en sta waar voor je staat. Vind elkaar via onze verbindingskaart en laat je verrassen wie je daar nog meer treft van je directe collega’s! Op eigen kracht zullen we zorg blijven bieden aan iedereen, wat de toekomst ook mag brengen. Zorg zit in ons hart en reken maar dat we er creatief genoeg voor zijn om die zorg te blijven geven! Dus kom op, wij kunnen dit! We zijn trots op jullie en ga alsjeblieft door met wat jullie doen!
Bedankt lieve mensen voor jullie aandacht.
Sanne
